ممنونم که حسابم را در دنیا صاف میکنی
طول کشید تا خودمو راضی کنم، یک سال بیشتر. اما مسئله فقط من نبودم که به راضی شدن منِ تنها ختم بشه. باید حاجی رو هم راضی میکردم. راضی کردن حاجی سختتر بود. با این وجود شش ماهه از پسش براومدم. حاجی که راضی شد . منم که راضی بودم. دست به دعا شدیم که بشه. اما نشد. یه سنگ افتاد جلوی پامون. پشت گوش انداختم و ندیدمش. پنج ماه گذشت. دیگه نمیشد بیخیالش شد. آزاردهنده شده بود. رفتم دکتر. نوبت عمل بهم داد. اسم عمل منو ترسوند. اما از اینکه کارم قرار هست سریع انجام بشه خوشحال بودم. هماهنگی‌ها انجام شد. گفتند شما باید علاوه بر هزینه بیمارستان، به دکتر مبلغی جدا پرداخت کنید. نمیتونستم. حاضر بودم دو برابر هزینه عمل رو به بیمارستان بدم ولی پول زور به کسی نه. عملم عقب افتاد. از وقتی فهمیدم چمه تا امروز تقریبا یک ماهی میشه. و من سه مرتبه کنسلی عمل داشتم. بهرحال دیگه وقتش رسید. امشب که بخوابم، فردا که صبح بشه، روز عمل من هم میرسه.
دکتر گفته بیهوشی خیلی حال میده. مثه یه خوابِ خوشه. میخوابی و هیچی نمیفهمی. بیدار هم که بشی سبک سبکی.
میدونم چرا اینجوری شد. تو فصل پنجم کتاب «هیچ اتفاقی تصادفی نیست» کامل راجع به اینکه چرا باید در دنیا حساب پس داد، صحبت کردند.
دیگه قشنگ دستم اومده که این اتفاق از کجا آب میخوره. باید خوشحال باشم که خدا لطف کرده بهم تا این دنیا جواب کارم رو بگیرم.
بخشی از فصل پنجم
عذاب این دنیا، عذاب ممزوج است. عذاب ممزوج به این معنی است که درد و الم این دنیا محض نیست. بلکه توام با استراحت و راحتی است. ما حتی در اوج مصیبت و غم گاهی می خندیم، می خوریم، می خوابیم و حتی گاهی آن غم را فراموش میکنیم. خوبی، بدی، شادی و غم در این نیا با یکدیگر همراهند. در صورتی که عذاب آخرت محض است. چون آن عذاب و رنج عارضی نیست بلکه همراه با هستی و هویت خود انسان است، پس اینطور نیست که ضمن آن گاهی راحتی و خوشی هم باشد و یا گاهی آن سوز و حرمان که بر سراسر وجودش احاطه دارد تغییر یا تخفیف پیدا کند.
عذاب این دنیا محدود و عذاب آخرت نامحدود است و… .
سپیده جون امیدوارم بری و بسلامت برگردی بیای دوباره پست بزاری.
من آمده ام وای وای من آااامدهام😉
الهی خدا حاجت دلت رو بده خانوم مسلمون نویسنده🥲
قربونت💚الهی شما هم به همون حاجت معنوی که توضیحش سخته برسی💚🌺