یه پرس غذای روح
قرآن غذای روح است و راه ارتباط با وحی.
این جمله را بارها شنیده بودم، اما امروز سبک متفاوتی از این جمله در گوشم زمزمه شد:
« چطور هر روز به جسمت غذا میدی، تو هر شرایطی یه لقمه نون یه لیوان آب میخوری. اما برای روحت غذایی فراهم نمی‌کنی؟
بیا یه قراری باهم بذاریم هر روزی که به جسمت غذا ندادی اونروز به روحت هم غذا نده.»
حساب که می‌کنم می‌بینم نزدیک ۱۲هزار و ۱۳۵ روزی هست که به دنیا آمدم.
📢سوال؟
چند روز از این ۱۲ هزار و ۱۳۵ روز گرسنه جسمی موندم؟
🎙جواب:
به جرات و اطمینان کامل میتونم بگم: هیچ روزی.
اگر در صورت سوال، گرسنه روحی را جایگزین گرسنه جسمی کنم جوابم چیست؟ 👀
ما در هر شرایطی غذای جسم می‌خوریم و اما نوبت به اصل وجودیمان که میرسد او را از غذا محروم می‌کنیم.
این همه جفا به خود از کجا نشات می‌گیرد؟
همانطور که غذای جسمانی را میتوان به دو گروه سالم و ناسالم تقسیم بندی کرد؛ این تقسیم بندی مشمول غذای روح هم می‌شود. و انتخابش با ماست که بطور مثال « یک موسیقی بی‌محتوا که با سازهای گوش‌خراش میکس شده است» را گوش دهیم یا « صوتی زیبا و ملایم از کلامِ خدا» را.
هر دو غذای روح هستند؛ اما تاثیرشان بسیار متفاوت. یکی تو را پایبند دنیا می‌کند و دیگری دلت را بندِ جایی دیگر.
تو خواهان کجایی؟ دنیا یا جایی ورای دنیا؟
برای من گوش دادن به صدای طبیعت یعنی گوش دادن به صدای خدا🥰🥰🥰
بعله. اینم خیلی قشنگه. 🥰 باید خدا رو تو دور و اطرافمون خیلی خیلی ببینیم. ایشالا در روز چندین پرس چرب و آبدار غذای روح نصیبت بشه. چاق بشی چله بشی بیفتی تو حوض نقاشی💕
چه تعبیر جالبی بود. واقعن چندین روز ما گرسنه روحی موندیم.
البته منم مثل زهرا وقتی به آیه‌های خدا نگاه می‌کنم، حس خیلی خوبی می‌گیرم. البته روزهایی هم که قران می‌خونم حسم خوبه
درسته لیلا جون؛ اما خیلی وقتها ما نشانه ها رو بدون اینکه ردی از خدا ببینیم از نظرمون میگذرونیم. اینجوری هم دلِ ما و هم دل خدا میگیره …ما که خودمون متوجه چرایی دلِ گرفته‌مون نمیشیم اما ایشالا که خدا حواسش بهمون باشه و همه جوره ما رو به خودش نشون بده.💖