امام علی(ع): حرم او، حرم تمام اهل بیت هست
برسد به دست حضرت معصومه سلام‌الله علیه
سلام
تا حالا با شما صحبت نکردم، برام سخته خودمونی صحبت کردن و از دل گفتن.
ولادت شماست. تولد شماست و روز دختر. همون دختری که تو زندگیم خیلی نبودش حس میشه و دستم از داشتنش کوتاهه.
کوتاهی از خودم بوده، گله به کسی نیست. دستم هم به جایی بند نیست، جز همون خدایی که هم مال منه هم مال شما. اما شما بیشتر شناختیش، درست شناختیش و شافع همه عالم شدید.
امروز روز خوبی برام نبود. صبح با درد و بی حوصلگی بیدار شدم و چند باری به اهل خونه گفتم:«من عصبانی‌ام». گفتم که اگه حرکتی ازم سر زد که دلچسب نبود، به خودشون نگیرن.
با اینحال سر ظهر دل یه بچه رو شکستم و از خونمون بیرونش کردم. بهش توضیح دادم که بدون اجازه مامانش، نمیتونه بیاد خونمون. اما قبول نکرد. منم چاره ای نداشتم. به دوستِ پسرم، که مثل پسرم شیرینه، گفتم برو؛ هر وقت مامانت اجازه داد بیا.
تو این بی‌حوصلگی اینم شد قوز بالا قوز. رفت و کلی گریه کرد و عذاب وجدانش اومد به قلبِ من.
از یه سمتی میگم کار درستی کردم، اینجوری یاد گرفت بدون اجازه مامانش دیگه نیاد خونمون. از طرفی هم میگم خب حالا که اومده بود، میذاشتی بمونه، مامانش خودش باید اجازه دادن رو یادش میداد؛ نه تو، به تو چه؟!
خیلی ناراحتم. میدونم یادش رفته، اما من که یادم نمیره چیکار کردم. اصلن شاید یه گناه هم برام نوشته شده باشه، شاید چرا؟ حتمن.
« امروز تو این تاریخ و این ساعت و این دقیقه تو قلب یه پسر بچه رو شکستی و نذاشتی بیاد خونتون»
اوف خدای من، شما چجوری انقدر خوبید؟ چرا من همیشه باید بلنگم؟ دستمو بگیر. منم دخترم دیگه، مثه خودت. دستِ منِ پر از گناه رو بگیر. کمکم کن انقدر نلغزم.
من به چه کار این دنیا میخورم آخه با این اخلاقم؟
خواهش میکنم من رو ببین، کمکم کن.
امروز فهمیدم که شما خیلی بزرگتر از چیزی هستی که تصورش رو می‌کردم؛ شناخت کمِ من رو بر من ببخش.
خدا از هر از جنس و سنی کسی رو قرار داده تا آدم ها الگو و نمونه داشته باشن و باهاش راحت باشن. قربونش برم که فکر همه چیز رو کرده. بی بی جانم خانم معصومه جان (سلام الله علیها) عشقن و دوست داشتنی. خداوند به ما توفیق درک جایگاهشون رو بده ان شاءالله.