-
جمعه, ۱۹ آذر ۱۴۰۰، ۱۰:۳۶ ق.ظ
-
۷۲
۱۲:۳۰ دقیقه شب
دلم نمی آید اما چاره ای جز کنار گذاشتنش ندارم،چشمانم به زور باز است.
عینکم را روی«از قیطریه تا اورنج کانتی»میگذارم و میخوابم.
۱:۴۷دقیقه نیمه شب
چهارساله از تختش می افتد
-
يكشنبه, ۷ دی ۱۳۹۹، ۰۸:۳۲ ب.ظ
-
۱۳۵
با اصرار زیاد و البته کلی فکر برای تغییر چیدمان پذیرایی ،آینه از تاریکی کمد دیواری، دوباره به پذیرایی برگشت.
حالا هر بار که میرم آشپزخونه میتونم تمام قد ؛خودم رو ببینم و کمی حرص بخورم از کوتوله شدنم و خوشحالم باشم از شکم قلمبه ام.
-
جمعه, ۱۲ ارديبهشت ۱۳۹۹، ۰۷:۲۵ ق.ظ
-
۱۳۹
خدای من ای جان جانان ، از کارت دست نکش تا شکلی را که تو میخواهی به خود بگیرم...
با هر روشی که می پسندی ادامه بده...
هر مدت که لازم است ادامه بده...
اما هرگز مرا به میان فولادهای بی فایده پرتاب نکن!
"تو تویی؛گردآور:امیررضا آرمیون"