رهاسازی افکار
انگاری این خودِ آدم که دشمن اصلی خودشه.
مثلِ حالا که دشمنم در حال نوشتنه این متنه.
بله، من دشمن خودمم، خیلی هم دشمنم.
حالا چرا خودم رو دشمن خودم میدونم؟
چون تا یکی از دغدغه‌هام رو به اتمام میره،
خیلی سریع و مصرانه نسخه مجددش رو برای خودم می‌پیچم.
انگاری بهش عادت کردم؛ ترک عادت هم که مرضه.
این مرض هم برای من هیچ خوشایند نیست.
زمین و زمان رو به همدیگه می‌دوزم تا دغدغه‌م منو رها نکنه.
کمبودش آزارم میده.
میام که بهش عادت کنم، اما نمیشه.
باید عادت رو ترک کنم
یه مدت تو بستر بیماری بمونم
و به نبودش فکر نکنم.
ذات آدم همینه. سرزنشش نکن. دوسش داشته باش فقط🥰
باوشه.😅💕