خدا با منه

به نام کسی که تو را آفرید  سر آغاز عشق است و نور و امید

ای آنکه همه در برابر عظمتش فروتن

ای آنکه همه در برابر قدرتش تسلیم

ای آنکه همه در برابر عزتش خوار

ای آنکه همه در برابر هیبتش هراسان

ای آنکه همه از ترسش فرمانبردار

ای آنکه کوهها از بیمش شکافته

ای آنکه آسمان ها به امرش برپا

ای آنکه زمینها به اجازه اش بر جا

ای آنکه رعد به ستایشش تسبیحگو است

ای آنکه بر اهل مملکتش ستم نمیکند

تو را می خوانم ای خدای من ...