-
شنبه, ۱۶ فروردين ۱۳۹۹، ۰۵:۲۱ ب.ظ
-
۳۸
امروز شنبه است و به روال شنبه ها میرم سراغ نهج البلاغه و یه صفحه ای رو به صورت رندم انتخاب میکنم و شروع میکنم به خوندن خطبه.
در بخشی از خطبه میخوانیم :
"زیاد به یاد خدا باشید که بدون تردید یاد خدا بهترین ذکر است و به آنچه خداوند به اهل تقوی وعده داده تمایل نشان دهید که براستی عده پروردگار راست ترین وعده هاست.
قرآن را بیاموزید که نیکوترین گفتارهاست و خوب در آن دقت کنید که بهار دلهاست و از نور* آن طلب شفا نمائید که شفای سینه هاست و آن را خوب تلاوت کنید که پرفایده ترین داستانهاست."
**
گفت دوستت دارم .
گفتم اگه دوستم داری باید به حرفهام گوش بدی.
گفت گوش میدم
گفتم نماز بخون برای من.
وضو گرفت و اومد.تو تاریک روشن اتاق اقامه نماز مغرب رو گفت.
بغض داشتم که گریه شد و گفتم :"قرآن رو بهمون داد و گفت این کتاب معجزه است.
معجزه ای که تو اکثر خونه ها هست و آدمهای کمی هستند که میرن سراغش ،بازش میکنند و دو خط ازش میخونن بهش فکر میکنن و حال دلشون رو خوب میکنن.
چرا قدر دان معجزه ای که اسمش قرآن هست رو نمیدونیم ؟!"